بیشتر پسربچه ها خجالت می کشند در مورد قسمت های تناسلی بدن خود حرف بزنند و پسرهای نوجوان به شدت از صحبت کردن در مورد مشکلات خود در این قسمت از بدنشان به خصوص در مقابل مادرشان خودداری می کنند. ولی اگر پسر دارید مهم است که پسرتان بداند اگر در این قسمت از بدن به خصوص در بخش بیضه ها درد دارد، حتماً باید به شما یا پزشک اطلاع دهد.

درد تناسلی معمولاً چیز خاصی نیست و فقط یک ناراحتی ملایم و گذراست. ولی وقتی این درد جدی می شود ممکن است یک مشکل جدی مانند پیچ خوردگی بیضه (testicular torsion) در پس آن باشد. پیچ خوردگی بیضه یک حالت اضطراری پزشکی است که معمولاً با جراحی فوری و نجات بیضه رفع می شود.

درباره پیچ خوردگی بیضه ها چه می دانید؟
پیچ خوردگی بیضه زمانی رخ می دهد که طناب بیضه ای که جریان خون را به بیضه ها میسر می کند، می چرخد و پیچ می خورد، و دلیل این پیچش معمولاً جراحت یا نوعی مشکل پزشکی است. این پیچش باعث می شود که جریان خون به سمت بیضه قطع شود و درد و تورم شدید و ناگهانی در بیضه پیش می آید.

پیچ خوردگی بیضه با جراحی فوری درمان می شود. اگر جراحی به تعویق انداخته شود، ممکن است بیضه آسیب دائمی ببیند و پسربچه بیضه آسیب دیده اش را برای همیشه از دست بدهد. این مشکل برای نوزادان و کودکان نیز رخ می دهد، ولی بیشتر در میان پسربچه های 10 ساله تا 25 ساله و نوجوانانی که تازه به بلوغ رسیده اند شایع است.

علت ها
کیسه بیضه کیسه ای است که زیر آلت تناسلی مردانه قرار دارد. داخل این کیسه دو بیضه وجود دارد. هر بیضه با یک رگ به نام طناب بیضه ای به بقیه بدن وصل می شود.

پیچ خوردگی بیضه زمانی رخ می دهد که این طناب بیضه ای پیچ می خورد و جریان خون به بیضه مربوطه قطع می شود.

در اغلب موارد پیچ خوردگی بیضه در مردانی اتفاق می افتد که دچار وضعیت ژنتیکی به نام bell clapper deformity هستند. معمولاً بیضه ها به کیسه بیضه وصل هستند، ولی در این حالت بیضه ها به آن متصل نیستند و بنابراین احتمال اینکه در کیسه بچرخند و پیچ بخورند زیاد است.

پیچ خوردگی بیضه معمولاً پس از تمرینات طاقت فرسا، هنگام خواب یا پس از آسیب شدید به کیسه بیضه نیز ممکن است اتفاق بیفتد، ولی دلیل اصلی آن مشخص نیست.

نشانه ها
اگر پسر شما ناگهان دردی در بخش ران خود حس کرد باید او را نزد پزشک یا به بیمارستان ببرید. پیچ خوردگی بیضه حالتی اضطراری است و وقتی پیش می آید باید فوراً جراحی صورت بگیرد تا بیضه نجات داده شود.

از آنجائیکه حتماً باید جراحی صورت گیرد، باید دقت کنید که به پسربچه ای درد بیضه دارد، هیچ چیز برای خوردن یا نوشیدن ندهید و او را فوراً نزد پزشک ببرید.

اگر پسرتان پیچ خوردگی بیضه داشته باشد، دردی ناگهانی و شدید در کیسه بیضه و یکی از بیضه هایش حس می کند. این درد ممکن است تخفیف یابد یا بدتر شود، ولی در کل کاملاً از بین نمی رود.

نشانه های دیگر:
•    ورم به خصوص در یک سمت کیسه بیضه
•    حالت تهوع و استفراغ
•    درد شکمی
•    یکی از بیضه ها بالاتر از دیگری به نظر می رسد

گاهی طناب بیضه ای پیچ می خورد و خودش بدون آنکه درمان شود، درست می شود. به این حالت "پیچ خوردگی و واتابی" گفته می شود، ولی احتمال اینکه در آینده دوباره پیچ خوردگی پیش بیاید زیاد است.

اگر طناب بیضه ای پسرتان خودش باز شد و درد از بین رفت، می توان جراحی را مد نظر قرار نداد، ولی در هر صورت مشورت با پزشک ضروری است. جراحی برای درست کردن بیضه ها و اطمینان از عدم پیچ خوردگی آنها در آینده نیز می تواند انجام شود.

تشخیص
وقتی نزد پزشک یا به بیمارستان می روید، پزشک کیسه بیضه، بیضه ها، شکم و کشاله ران پسرتان را معاینه می کند و رفلکس های او را با مالش یا فشردن داخل ران او تست می کند. این کار در حالت نرمال باعث می شود که بیضه منقبض شود، ولی اگر فرزندتان پیچ خوردگی بیضه داشته باشد این اتفاق نمی افتد.

پزشک ممکن است تست هایی نیز انجام دهد تا متوجه شود که آیا طناب بیضه ای پیچ خورده یا خیر که این تست و آزمایشات شامل موارد زیر می شود:

•    سونوگرافی داپلر: از امواج فرکانس بالا برای گرفتن تصویر بیضه و چک کردن گردش خون در این ناحیه استفاده می شود.

•    آزمایش خون یا ادرار: این آزمایشات کمک می کنند که پزشک متوجه شود آیا نشانه ها ناشی از عفونت هستند یا پیچ خوردگی.

گاهی لازم است که پزشک جراحی انجام دهد تا پیچ خوردگی بیضه را تشخیص دهد. گاهی اوقات نیز با آزمایش فیزیکی پزشک متوجه پیچ خوردگی می شود و بدون آزمایشات دیگر، فوراً جراحی را انجام می دهد تا بیضه را نجات دهد.

هرچه طناب بیضه ای به مدت طولانی تری پیچ خورده بماند، نجات بیضه سخت تر می شود. درجه پیچش تعیین می کند که آسیب به بیضه با چه سرعتی رخ می دهد. به عنوان یک قاعده کلی، پس از 6 ساعت، می توان 90 درصد موارد پیچ خوردگی را نجات داد و بعد از 12 ساعت این میزان به 50 درصد کاهش می یابد و بعد از 24 ساعت، فقط 10 درصد احتمال نجات وجود دارد.

درمان
برای درمان پیچ خوردگی بیضه تقریباً همیشه به جراحی نیاز است. در موارد نادر پزشک می تواند با دستکاری فیزیکی کیسه بیضه، طناب بیضه ای را باز کند، ولی در حالت کلی، جراحی برای وصل کردن یکی از یا هر دوی بیضه ها به کیسه بیضه و جلوگیری از پیچ خوردگی مجدد آن لازم است. این جراحی معمولاً سرپایی است و به پسربچه داروی مسکن داده می شود و تکنیسین بیهوشی برای عمل او را بیهوش می کند.

جراحی شامل ایجاد برش کوچکی در کیسه بیضه، باز کردن طناب بیضه ای و بخیه زدن بیضه ها به داخل کیسه بیضه برای جلوگیری از پیچ خوردگی های بعدی می شود. وقتی جراحی تمام شد، کیسه را بخیه می زنند و بچه به اتاق ریکاوری فرستاده می شود.

تا چند هفته بعد از جراحی نباید بگذارید پسرتان فعالیت های طاقت فرسا و سنگین انجام دهد و در مورد این فعالیت ها باید با پزشک مشورت کنید.

اگر درمان پیچ خوردگی خیلی طول بکشد نمی توان بیضه مربوطه را نجات داد و باید با جراحی بریده شود که به این جراحی بیضه برداری یا orchiectomy گفته می شود. بیشتر پسربچه هایی که یکی از بیضه های آنها برداشته می شود، بعداً می توانند پدر شوند. ولی بسیاری از آنها نیز چند ماه بعد از عمل جراحی، بیضه مصنوعی یا پروستتیک می گذارند و این باعث می شود که حس بهتری در مورد ظاهر دستگاه تناسلی خود داشته باشند.

در نوزادهای پسر، نجات بیضه بستگی به زمانی که پیچ خوردگی رخ داده دارد. اگر قبل از تولد نوزاد رخ داده باشد، نجات بیضه ناممکن می شود. در این موارد، پزشک توصیه می کند که برداشتن بیضه آسیب دیده مدتی بعد انجام شود. اگر نشانه های پیچ خوردگی بعد از تولد ظاهر شوند، پزشک توصیه می کند که برای اصلاح بیضه مربوطه، عمل جراحی اضطراری انجام شود.

نشانه ها را نادیده نگیرید
پسربچه ها باید بدانند که درد تناسلی مسئله ای جدی است و نباید آن را نادیده گرفت. نادیده گرفتن این درد به مدت طولانی یا امید به اینکه خودش خوب شود منجر به آسیب جدی به بیضه و نیاز به برداشتن آن می شود.

حتی اگر پسرتان دردی در کیسه بیضه اش حس کند که این درد برطرف شود، باز هم باید او را نزد پزشک ببرید تا معاینه شود. پیچ خوردگی ای که خودش برطرف شود به احتمال زیاد در آینده دوباره رخ می دهد. پزشک با انجام یک عمل جراحی ساده و دوختن بیضه ها به کیسه بیضه، ریسک پیچ خوردگی های بعدی را به میزان زیادی کاهش می دهد.

اگر پسرتان پیچ خوردگی بیضه داشته که موجب از دست دادن یک بیضه شده است، مهم است که بداند هنوز هم می تواند زندگی نرمالی مانند بقیه داشته باشد. از دست دادن یک بیضه هیچ مردی را از داشتن روابط جنسی نرمال یا پدر شدن محروم نمی کند.

نکات مهم درباره شکستگی استخوان کودکان
استخوان ها بسیار محکم هستند، ولی حتی استخوان ها نیز مانند مدادهای چوبی تحت فشار خم می شوند و می شکنند. اگر فشار خیلی زیاد یا ناگهانی باشد، استخوان کاملاً می شکند و از هم جدا می شود.  شکستگی انواع مختلفی دارد و استخوان ممکن است مو بردارد یا مانند شاخه درخت کاملاً دو تکه شود.

وقتی استخوان می شکند چه اتفاقی می افتد؟
میزان درد شکستگی استخوان برای هر کس متفاوت است، ولی اغلب درد آن شبیه سردرد یا دل درد شدید است. بعضی ها ممکن است درد بیشتری بکشند، به خصوص اگر شکستگی استخوان باز داشته باشند. اگر شکستگی کم باشد، ممکن است کودک اصلاً دردی نداشته باشد. گاهی کودک اصلاً نمی تواند بگوید که استخوانش شکسته یا خیر!

شکستن استخوان شوک بزرگی برای کل بدن است و اینکه از سوی بخش های مختلف بدن که اصلاً به محل شکستگی نزدیک نیستند پیام های قوی دریافت کنید، کاملاً نرمال است. این یعنی ممکن است احساس سرگیجه کنید یا بخاطر شوکی که به بدنتان وارد شده سردتان شود. بعضی از افراد مدتی گریه می کنند. بعضی ها غش می کنند تا اینکه بدنشان فرصت تطبیق با همه سیگنال هایی که می گیرد را بیابد. بعضی ها نیز بخاطر شوک در ابتدا هیچ چیزی حس نمی کنند.

اگر اتفاقی برای خودتان یا کسی افتاد که حدس می زنید شکستگی رخ داده باشد، مهمترین کارهایی که باید انجام دهید به قرار زیر هستند:
• آرام باشید؛
•سعی کنید فرد مجروح تا حد ممکن در وضعیت راحتی قرار داشته باشد؛
• به یک بزرگسال اطلاع دهید؛
•اگر بزرگسالی اطرافتان نیست، با پلیس یا اورژانس منطقه تماس بگیرید.

بدترین چیزی که برای استخوان شکسته می تواند رخ دهد، این است که تکان داده شود یا جابجا شود. این به فرد صدمه می زند و جراحت او را بدتر می کند. در صورتی که دست یا پا شکسته باشد، یک بزرگسال باید زیر قسمت شکسته بالش یا حوله ای به عنوان تکیه گاه بگذارد.

نکته بسیار مهم:
اگر مطمئن نیستید کدام استخوان شکسته یا فکر می کنید که گردن یا کمر فرد شکسته است، سعی نکنید او را حرکت دهید. صبر کنید تا پزشکان و امدادگران اورژانس برسند و این کار را انجام دهند.

پزشک برای فرد چه کاری انجام می دهد؟
برای درمان استخوان شکسته، ابتدا پزشک باید بداند که شکستگی از چه نوعی است. به همین دلیل اول باید از ناحیه آسیب دیده عکسبرداری شود. اشعه ایکس به پزشک کمک می کند تا استخوان شکسته را شناسایی کرده و نحوه درمان آن را مشخص کند.
پس از آنکه استخوان جا انداخته شد، مرحله متداول بعدی گچ گرفتن است. گچ گرفتن شامل بانداژ خاصی می شود که استخوان را از یک تا دو ماه ثابت نگه می دارد تا شکستگی جوش بخورد. این بانداژ در گچ خیسانده می شود تا تبدیل به پوسته سختی شود و مدتی طولانی دوام داشته باشد.

بعضی از قالب هایی که برای ثابت نگه داشتن استخوان استفاده می شوند از جنس پلاستیک یا فایبرگلاس هستند و حتی بعضی از آنها ضدآب هستند و می توانید با آنها شنا کنید. برای بچه ها از رنگ ها و طرح های شاد هم استفاده می شود.
در شکستگی استخوان های بزرگ یا شکستگی های متعدد یک استخوان، پزشک ممکن است میله فلزی در استخوان جایگذاری کند تا آن را ثابت نگه دارد. در این عمل فرد را بیهوش می کنند تا هیچ دردی حس نکند. پس از بهبود شکستگی، این میله ها را درمی آورند.

استخوان شکسته چطور جوش می خورد؟
استخوان ها بطور طبیعی خودشان را ترمیم می کنند. در قسمت شکستگی، استخوان ها سلول های جدید و رگ های خونی ریز بسیاری تولید می کنند که استخوان را نوسازی می کنند. این سلول ها هر دو سر بخش های شکسته را پوشش می دهند و شکستگی را می بندند تا درست مانند اولش شود.

وقتی قالب گچ را درآوردیم چه کنیم؟
می توانید تصورش را بکنید که با اره گچ دست یا پایتان را ببرند و هیچ آسیبی به پوستتان نرسد؟ در واقع برخورد این اره به پوستتان قلقلک آور نیز هست!
وقتی گچ را جدا می کنند، قسمت ترمیم یافته ممکن است کمی عجیب به نظر برسد و حس عجیبی در این قسمت داشته باشید. پوست این قسمت رنگ پریده، خشک یا پوسته پوسته می شود. موی آن تیره تر است و خود آن کوچکتر به نظر می رسد و حس می کنید که عضله آن قسمت کوچک شده است.

نگران نباشید، همه اینها موقتی هستند. بدن کودک بهترین درمانگر خود هستند و خیلی زود خودش را ترمیم می کند. در بعضی موارد، ممکن است پزشک توصیه کند که برای بهبود انعطاف پذیری و قدرت عضلانی آن ناحیه از بدن، نرمش هایی صورت بگیرد. در مورد فعالیت هایی که بعد از باز کردن گچ می توانید با آن قسمت از بدن انجام بدهید یا ندهید حتماً با پزشک مشورت کنید.

برای آنکه کودک استخوان های محکم تر و قوی تری داشته باشد، باید کارهای زیر را انجام دهد:
• فعالیت جسمانی زیادی انجام دهد و تمریناتی مانند دو و پرش را انجام دهد.
•با کلسیم و ویتامین د استخوان ها را تقویت کند. یعنی شیر و غذاها و نوشیدنی های پر کلسیم مانند بروکلی و آب پرتقال مصرف کند.