یک مغز با نبوغ بالای گفتاری و یک قلم قدرتمند، برنده‌تر از تیغ شمشیر هستند. هوش‌گفتاری همان نبوغ کلام است و منظور از آن، توانایی شعبده‌بازی با حروف و واژگان است. بنابراین ضریب هوش‌گفتاری افراد با گستره دایره لغات ایشان اندازه‌گیری می‌شود.

بری مک‌کیگان از جمله مشت‌زنان جوان بود که در مدتی کوتاه نگاههای بسیاری را به خود جلب‌کرد. بسیاری از مردم، قدرت افسونگر مک‌کیگان در هوش‌گفتاری، را دلیل این توجه می‌دانند. او خود می‌گوید که در زمانی که به مشت‌زنی در داخل رینگ بوکس می‌پرداخته هرگز فکر نمی‌کرده که دانش بهره‌‌گیری از کلمات تا این اندازه مهم باشد، چرا  که چابکی جسم و ذهن در ورزش، برنده را مشخص می‌کند. اما مک‌کیگان پس از بازنشستگی از بوکس به حرفه گزارشگری رویدادهای مشت‌زنی علاقمند می‌شود و در قالب یک گزارشگر ورزشی به تلویزیون می‌پیوندد. او در همین بین متوجه اهمیت برخورداری از دایره وسیعی از واژگان در هیجان‌انگیزکردن گزارشات می‌شود. مک‌کیگان مدتهاست که به کمک تکنیکهای افراد نام‌آوری نظیر تونی بازان؛ اقدام به گسترش قدرت محاوره خود کرده است. مک‌کیگان تبدیل‌شدن به یک جنگجوی همه ‌فن حریف واژگان را برای همه شدنی می‌داند.

یک مغز با نبوغ بالای گفتاری و یک قلم قدرتمند، برنده‌تر از تیغ شمشیر هستند. هوش‌گفتاری همان نبوغ کلام است و منظور از آن، توانایی شعبده‌بازی با حروف و واژگان است. بنابراین ضریب هوش‌گفتاری افراد با گستره دایره لغات ایشان اندازه‌گیری می‌شود.

آن‌گونه که روان‌شناسان عصر حاضر اثبات کرده‌اند، ارتباطی مستقیم میان شیوه بکارگیری کلمات و گستره‌ی دایره واژگان افراد، با موفقیت آنها وجود دارد. لذا کلمات نقشی تعیین‌کننده در توفیق اجتماعی افراد ایفا می‌کنند.

افراد دارای هوش‌گفتاری بالا، تخیلی آشوبگر و سرشار از ایده دارند. ضمن آنکه نیازهای مغز خود را می‌شناسند و قادرند تا با گسترش مستمر دایره لغات خویش از جسم خود نیز در جهت برقراری ارتباطات مؤثر استفاده کنند. این افراد، قدرت کلام بالایی در درک مطالب داشته و با قدرت و شیوایی بیان خود، ذهن و قلب مخاطبانشان را افسون می‌کنند. افزون بر این، آنکه در زندگی حرفه‌ای نیز، هر شغلی واژگان و اصطلاحات مختص به خود را دارا است. بنابراین نوابغ سخن، در حرفه خود نیز موفق‌ترند. راهکارهای بسیاری برای افزایش هوش‌گفتاری وجود دارد. حل جدول واژگان و معماها و نیز مشارکت در بازی‌های ذهنی،گوش‌دادن و یادگرفتن واژگان غیرمعمول و جدید در مکالمات روزمره و نیز تبدیل‌شدن به شنونده‌ای ماهر، استفاده از قدرت بینایی و دنبال کردن واژگان جدید، ترسیم نقشه ذهن (که یادداشتی با این عنوان را قبلاً از طریق همین سایت خواندیم)، سرمایه‌گذاری روی یک فرهنگ واژگان پربار و اختصاص زمان به مطالعه آن، استفاده از بازی به عنوان یک ابزار آموزشی در جهت یادگیری واژگان و افزایش نبوغ کلامی و آشنایی با کارکرد نورونهای آیینه‌ای از جمله این راهکارها است.

•    زبان بدن و نقش آن در تقویت نبوغ گفتاری
تقویت زبان بدن دیگر عامل مؤثر در شکوفایی نبوغ گفتاری است. همانگونه که شکسپیر نمایش‌نامه نویس شهیر در درام هملت می‌گوید:" باید اجازه ‌داد که بینش و بصیرت آدمی چراغ راه او باشد." پس باید عمل را با واژه و واژه را با عمل‌سازگار کرد. روشن است که جسم و اندام ما بخش اعظمی از نبوغ کلامی‌مان را شکل می‌دهد. بنابراین نمی‌توان زبان بدن را از هوش کلامی مجزا دانست. از این‌رو باید هماهنگی و انطباق کاملی میان حجم کلمات، نیروی صدا و لحن کلام و نیز حرکات اندام بدن موجود باشد تا هوش‌گفتاری بالایی داشته باشیم. پس نباید به هیچ‌وجه صدای سکوت را دست‌کم بگیریم. اندام ما تصویری است که ما از خود داریم. بنابراین هر چه ما تصویری دقیق‌تر از خود داشته باشیم، احساس سایرین نیز این خواهد بود که گفته‌های ما سنجیده‌تر و هوشمندانه‌تر است. بنابراین صدای اندام ابزاری است که اسلکت کلمات را وزن و معنا می‌بخشد. زبان بدن، زبانی جهان است به‌گونه‌ای که تمام مردم از هر ملیتی و با هر زبانی هنگامی که نمی‌توانند با زبان خود حرف بزنند، با ایما و اشاره و با دستان خود صحبت می‌کنند. بنابراین صدای خود و مهارتتان در سخنوری را به کمک ضبط صوت و یا دستگاههای دیگر مطالعه کنید، چرا را می‌توانید از طریق تمرین مقابل آیینه تقویت کنید. صدای شما یکی از ابزارهای مهم هوش کلامی‌تان است. به‌علاوه مهارتتان در زبان بدن

اما چه روشهای دیگری برای تقویت نبوغ گفتار وجود دارد؟

در ادامه با تعدادی از روشهای تقویت هوش‌گفتاری آشنا می‌شویم.

1.    کلمات بیشتری یاد بگیریم
یکی از متداول‌ترین روش‌های تفکر، تفکر شفاهی یا کلامی است. هر چند که هوش چندگانه شامل طیفی از انواع هوش، از هوش ریاضیاتی و موسیقیایی گرفته، تا هوش فضایی، هیجانی وکلامی است؛ اما شاید بیشترین وابستگی روزمره ما به هوش کلامی‌مان باشد. چرا که ما تمایل داریم تا با کلمات فکر کنیم و خود را با کلمات ابراز کنیم. بنابراین باید درک خود را از زبان، به کمک گسترش دایره لغات خود، تقویت کنیم. یک فرهنگ لغات روان و ساده یکی از الزامات میزهای کار  باشد. از فرهنگ لغات فارسی و یا حتی دیگر زبانها می‌توان در راستای یادگیری معانی جدید و نیز مشتقات لغات مختلف بهره برد و به‌علاوه تلفظ صحیح واژگان را آموخت. چرا که ادای درست کلمات، نشان از هوش بالای کلامی است.

2.    بازی کنیم
بازی روشی مهیج برای تعامل با دنیای بیرون و از قوی‌ترین ابزارهای یادگیری است که می‌توان به مدد آن، واژگان بسیاری آموخت. به عنوان مثال، شکسپیر یکی از کسانی بود که به کمک بازی با کلمات، واژگان بسیاری را تولید و به فرهنگ لغات افزود. مقابل آیینه‌ای تخت بایستید و با خود صحبت کنید، شاید به نظر جنون‌آمیز باشد، اما می‌توان به کمک این روش از تمام ضعف‌ها و نقاط قوت خود تصویربرداری کرد.

ناپلئون بناپارت می‌گوید که" باید با قدرت واژگان بر مردم حکمرانی کرد." این جمله نشانگر قدرت فراوان کلمات و اثرگذاری آنها بر مغز انسانها است. زبان را زره مغز می‌دانند، بنابراین این زره را بر تن کنیم و وارد زمین بازی شویم. بازی زبان و پرورش نبوغ گفتار، بازی پیچیده‌ای است. بنابراین تلاش کنیم تا با تمرین بیشتر از هر اشتباه پله‌ای برای تلاش بعدی و دستیابی به موفقیت بسازیم.

3.    الگوبرداری آگاهانه کنیم
نوازد یک انسان با رصد دقیق محیط پیرامون خود، می‌کوشد تا از رفتار هم‌نوعان خود تقلید کند تا راه رسم بقا و کسب قدرت‌ سازگاری را بیاموزد. بنابراین برای تبدیل‌شدن به بهترین‌ها، می‌توانیم از متخصصانی که در حرفه ما مشغول به کار هستند و گفتاری دلنشین و‌گیرا دارند الگوبرداری کنیم. به‌علاوه می‌توان با مشاهده و زیر نظرگرفتن واژگان مورد استفاده بازیگران، مجریان، معلمین و دیگر سخنوران، این کلمات خاص را به دایره واژگان خود افزود، پرورش نبوغ گفتاری درگرو آن است که واژگان ناشناخته و کلماتی که معنای آن را نمی‌دانیم را دنبال کنیم. عشق به غلبه بر نادانسته‌ها و تعهد به یادگیری مستمر از جمله ویژگی‌های سخنوران توانمند است.

به‌علاوه باید با واژه‌ها و به ویژه کلمات سخت‌تر، فلسفی، علمی و سرد ارتباط نزدیک‌تری برقرار و این کلمات را با توجه به رویکرد خود متناسب‌سازی کنیم. نوابغ سخن، شکارچیان واژه بوده و مدام در جست‌وجوی کلمات جدید هستند. یک دفترچه برای ثبت کلمات جدید داشته‌ باشیم که در آن می‌توانیم خلاصه‌ای از داستانهای خواندنی، اشعار زیبا، حرفهای حکیمانه و پندآموز، کلمات فنی و تخصصی و انواع واژگانی که در طول روز با آنها برخورد می‌کنیم را یادداشت کنیم.

خود- مراقبتی یعنی چه؟ خود- مراقبتی عبارت است از مراقبت فرد از خویش در جهت سلامتی؛ از مسواک زدن دندان‌ها گرفته تا خوردن دارو به هنگام ابتلا به سرماخوردگی و یا انجام حرکات ورزشی در خانه.

خود- مراقبتی می تواند به معنای ادامه فعالیت با انجام چیزهایی باشد که برای شما مهم است؛ مثل: باغبانی، دیدار دوستان و خویشان، رفتن به مسافرت، یا اشتغال به کار. به عبارتی، خود- مراقبتی یعنی توجه به آنچه توانایی و تمایل انجام آن را دارید، نه آنچه در توانتان نیست.

چنانچه از حوزه های مرتبط با خود- مراقبتی آگاه باشید، خودتان تاکید بیشتری بر روی آنها داشته و می توانید به تدریج به این کار اقدام نمایید. بعلاوه با استفاده از ابزار آموزش خود- مراقبتی به دانش آموزان، می‌توان سبب افزایش سلامت آنان در حوزه های جسمی، هیجانی و عاطفی، روحی، ارتباطی، و کار/ مدرسه در حال حاضر و آینده شد.

پرداختن به ورزش و فعالیت از اهداف مورد نظر در این حوزه است که منجر به حفظ سلامت جسمی، کاهش استرس، بالا رفتن میزان آرامش و خونسردی، و مدیریت برخی موقعیت های عاطفی چالش برانگیز (از جمله موقعیت های کاری) در زندگی افراد می گردد.

بهبود روابط و افزایش شبکه‌های اجتماعی از عوامل تاثیر گذار دیگر در امر خود- مراقبتی است.

توجه به تغذیه افراد یکی دیگر از شیوه‌های مهم حفظ و ارتقاء سلامت جسمی افراد جامعه می باشد. با گنجاندن این بخش در مراکز مشاوره بهداشت عمومی می توان به ارزیابی و بهبود عادات غذایی خانواده‌ها پرداخته و توصیه هایی دررابطه با هرم غذایی و نمونه های مناسب تغذیه و پیگیری آنها در خانواده‌ها پرداخت.

شریل ریچاردسون در کتاب خود تحت عنوان «هنر مراقبت از خود» می نویسد: «طی سالها تجربه طولانی کار سخت با مردان و زنان دیگر، دریافتم که وقتی با تامل و دقت بیشتری از خود مراقبت می کنیم، طبیعتا شیوه های موثرتر و بهتری در جهت سلامت خانواده، دوستان، و دنیای اطراف خود در پیش خواهیم گرفت.»

سه مولفه اصلی مراقبت یا به عبارت دیگر کمک به خود عبارتند از: خود- مراقبتی جسمی، عاطفی/هیجانی، روحی یا معنوی. از نظر جسمی، خیلی ساده می توان با انجام چند حرکت ورزشی، کششی، پیاده روی و یا حتی رقصیدن به خود کمک کرد. داشتن تغذیه مناسب نیزکار سختی نیست؛ فقط کافی است برای خود آشپزی کنید؛ برای خودتان وقت بگذارید نه آنکه ساده ترین و سریعترین چیزی که از دستتان برمیاید را بخورید تا فقط خود را سیر کرده باشید. از رنگ های روشن استفاده کنید و به هنگام بیماری به پزشک مراجعه کنید.

از نظر عاطفی و هیجانی ساده‌ترین راه آن است که با خود مهربان باشید و خودتان را ببخشید. بعد از هر سه بار گفتن «من باید»، به خود بگویید «نه» دیگر بس است. از خود انتظارات منطقی داشته باشید. این بدین معنا نیست که انگیزه نداشته باشید و سخت کار نکنید. نکته اینجاست که کار کردن باید ما را قوی کند، نه شکننده. برای نیازهای خود محدودیت قایل شوید. افرادی را برای معاشرت انتخاب کنید که بتوانید با آنها بخندید، پیتزا بخورید، در مواقع بحرانی بتوانید با آنها جدی صحبت کنید.

دوستانی را انتخاب کنید که به شما احترام می گذارند و از شما انتظار ندارند که هر کاری را انجام دهید تا رابطه دوستی‌تان خدشه دار نشود. زمانی را برای تفریح خود اختصاص دهید، دوستانی برای تقسیم این لحظات برای خود داشته باشید و گاهی نیز از تنهایی خود لذت ببرید. اگر ایده‌ای در این زمینه به ذهن تان نمی رسد، به چیزهایی که در بچگی دوست داشتید و مدتهاست آنها را فراموش کرده اید فکر کنید. مثلا نقاشی، طراحی، و یا حتی می‌توانید میخ و چکش را بردارید و چیزی بسازید.

و دست آخر، به روح و روان خود توجه کنید. هرآنچه شما را از نظر روحی و معنوی ارضا می کند؛ نماز، مراقبه، توجه به خویش و هرآنچه به روح و باور شما ارتباط پیدا می کند را انجام دهید. افراد همفکر خویش را پیدا کنید، درباره خود فکر کنید و ارزش ها و اولویت های خود را بشناسید، کتاب هایی در این رابطه بخوانید و با دیگران درباره آن به بحث و گفتگو بنشینید تا خود و دنیای درونتان را عمیق تر دریابید. تا آنجا که از دستتان برمی‌آید به دیگران کمک کنید.

هرگاه احساس کردید از زندگی خسته شده اید، به این بیندیشید که چه وقت، کجا، چرا و چگونه این اتفاق افتاده است؟ همانجاست که باید به این موضوع فکر کنید که چگونه می توانید از خود مراقبت کنید. برای آنکه بهتر بتوانید به این امر واقف شوید به این سوال کلیدی پاسخ دهید:

بیشترین حقی که در حال برای خود قایل هستم چیست؟
چه حقی را کمتر برای خود قایلم؟
در حال حاضر چه چیزی می خواهم؟
به چه دلیل آن را می خواهم؟
چه چیزی یا چه کسی باعث شده تا نسبت به زندگی بی میل شوم و دلیل آن را چه می بینم؟
بیشتر از همه چه چیزی مرا رنج می دهد؟

در پاسخ به خود نگویید: «احساس می کنم از زندگی خسته شده ام زیرا هیچ زمانی برای خودم ندارم.» به سوالات دقیق تر پاسخ دهید. مثلا بگویید: «احساس می کنم دست تنها هستم، زمانی که بی وقفه برای همسر و فرزندانم صرف می‌کنم، به من اجازه انجام هیچ کاری مثل خواندن رمان، خوردن نهار با دوستانم یا حتی یک دوش گرفتن ساده را نمی دهد.»

گاهی برخی از ما باورهای غلطی در این باره داریم که سبب می شود به خود بی توجهی کنیم. مثلا گاهی توجه به خود را خودخواهی می پنداریم. یادمان باشد اول باید دم دست خودمان باشیم تا بتوانیم به دیگران کمک کنیم. وقتی به دیگران زیاد توجه می کنیم و در واقع به آنها فرصت انجام کارهای خودشان را نمی دهیم، به آنها این فرصت را نیز نمی دهیم تا یاد بگیرند چگونه از خود مراقبت کنند.

باور غلط دیگری که غالبا می شنویم این است: «اصلا وقت نمی کنم به خودم توجه کنم!» یک فرد بالغ به خوبی می داند که پس از انجام یکسری فعالیت ها حتما باید زمانی را به شارژ نمودن باتری خویش اختصاص دهد. کارشناسان مدیریت زمان و برنامه ریزی زندگی، همیشه توصیه می کنند که خود- مراقبتی باید بخشی از برنامه زندگی شما باشد، درست مثل سایر برنامه های کلاسی یا کاری.

باور غلط دیگر هنگامی پیش میاید که تصور می کنیم وقتی بقیه خواب هستند، بهترین زمان برای دیدن فیلم، خوردن چیپس و خوش گذرانی است. اما با این عادت های شبانه تنها ناراحتی معده، کمخوابی، اضافه وزن، خواب ماندن صبح، و احساس کسالت و بی نشاطی روز بعد نصمیبمان می شود.

«مگر می توان به تنهایی این کار را انجام داد؟» این هم یک باور غلط دیگر است. گرچه این کار به صورت گروهی نتیجه بهتری دارد اما گاهی