*اولویت اول* 

                                                                     *"خدامه" * "چون همیشه باهامه" 

قرار گرفتن بیش از اندازه در معرض وسایل الکترونیکی منجر به افزایش اختلالات جسمی ، روانی و رفتاری می شود ، روانشناسان و محققین به تازگی شروع به تشخیص و درک این مساله کرده اند. چگونه والدین پرمشغله می توانند به فرزندان خود یک رابطه سالم با  تکنولوژی را یاد دهند؟

بر اساس مطالعات اخیر که توسط رسانه های جمعی صورت گرفته است، درصد کودکان آمریکایی 8 سال به پایین که به دستگاه های هوشمند دسترسی دارند از 52% در سال 2011 به 75 درصد در سال 2013 رسیده است. مقدار زمانی که آنها از این دستگاه ها استفاده می کنند ، 3 برابر شده است.

استفاده از رسانه های جمعی در میان کودکان بزرگتر حتی بیشتر از این میزان می باشد. آکادمی اطفال در امریکا دریافته است که کودکان 8 تا 10 ساله بطور متوسط روزانه 8 ساعت را با وسایلی چون اسمارت فونها ، تبلت ، بازیهای ویدئویی و دیگر وسایل دیجیتال می گذرانند. کودکان بزرگتر و نوجوانان روزانه بیش از 11 ساعت را با این وسایل مشغولند. این آمار و ارقام برای کودکانی که در اتاق خود تلویزیون دارند به مراتب بیشتر هم می شود.

آیا ساعتها وقت گذراندن و چسبیدن به صفحه نمایش تلویزیون برای یک کودک مضر نمی باشد؟ دکتر کریگ پیرس ( مدیر موسسه مشاوره خانواده و نویسنده کتاب Parenting Without Distraction می گوید: " محققین دریافته اند که رابطه مستقیمی بین مقدار زمانی که کودکان با وسایل الکترونیکی می گذرانند و میزان سلامتی و پیشرفت آنها وجود دارد. در واقع قرار گرفتن بیش از اندازه در معرض وسایل الکترونیکی به افزایش اختلالات جسمی ، روانی و رفتاری کمک می کند ، روانشناسان و محققین به تازگی شروع به تشخیص و درک این مساله کرده اند. " اما امروزه چگونه والدین پرمشغله می توانند به فرزندان خود یک رابطه سالم با وسایل فوق را یاد دهند؟ دکتر پیرس نکات زیر را به ما پیشنهاد می دهد:

1. آهسته آهسته جلو بروید
دکتر پیرس توصیه می کند که زمانی که شروع به محدود کردن تکنولوژی می کنید، آهسته گام بردارید. با تنظیم یک برنامه برای تماشای تلویزیون و استفاده از تلفن همراه، کودکان عادت های سالم را یاد می گیرند. همچنین باید به کودک تلقین کنید که استفاده از این وسایل مثل دادن امتیاز به آنهاست و در واقع حق طبیعی آنها نمی باشد. به جای اینکه به آنها آزادی بیشتری بدهید ، بعنوان پاداش یک کار خوب در خانه و یا مدرسه ، به آنها اجازه استفاده بیشتر از تلویزیون، تلفن و یا آی پد را بدهید. بعضی از خانواده ها از نرم افزارهای زمان سنج استفاده می کنند تا زمان استفاده از این وسایل کاملا مشخص باشد، بقیه خانواده ها از روشهای قدیمی تر مثلا یک تایمر یا آویزان نمودن یک نمودار در محلی که کودک از ابزار استفاده می کند بهره می برند.

2. پدر و مادر باشید
تا زمانی که فرزندتان شغل داشته باشد و خودش هزینه گوشی اسمارت و یا دیگر وسایل را بدهد ، شما باید قوانین را وضع کنید. در اینکه محدوده دسترسی کودک را مشخص کنید کوتاهی نکنید. شما خریدید ، شما هم کنترل می کنید. برای اینکه بدانید چه چیزی مناسب کودک است ، کمی تلاش کنید.

3. مثل یک دایناسور نباشید
از وسایل جدید ، اپلیکیشن ها و وب سایتهایی که بچه ها استفاده می کنند مطلع باشید. اگر با چیزی آشنایی ندارید از آنها بخواهید که به شما طرز کارش را نشان دهند. به گفته دکتر پیرس: " بچه ها عاشق این هستند که ادای معلم ها را در بیاورند. با هم بنشینید و کمی درباره تکنولوژی درس یاد بگیرید، اینطوری شما فرصتی برای برقراری ارتباط با او خواهید داشت و راه را برای گفتن اینکه چگونه از تکنولوژی استفاده بهتری کند، باز خواهید کرد.

4. در فضای مجازی آنها را دنبال کنید
اگر فرزند شما در رسانه های اجتماعی عضو است، آنها را دنبال کنید. به پیشنهاد دکتر پیرس، با او دوست شوید و به این صورت شما می توانید ببینید که او از چه موضوعاتی خوشش می آید و چه مطالبی را به اشتراک می گذارد. همچنین می توانید با او درباره به اشتراک نگذاشتن پسورد با دوستانش برای حفظ اطلاعات شخصی صحبت کنید و به او بگویید که قبل از ارسال آنلاین مطالب ، خوب درباره آن فکر کند.پذیرش درخواست عضویت گروه های کالج ، کمیته بورسیه تحصیلی و کارفرمایان آینده نیازمند چک کردن حضور آنلاین متقاضی می باشد. با این حال بیشتر بچه ها نمی دانند ، عکس و یا متنی که آنها در فضای مجازی منتشر می کنند هرگز کامل پاک نمی شود.

5.  فضا را عمومی کنید
تلویزیون ، بازی ها ، کامپیوتر و دیگر وسایل الکترونیکی را در مکان های مشترک مثل پذیرایی قرار دهید ، نه در اتاق خواب بچه. این کار باعث می شود که هم فعالیت او را کنترل کنید و هم مطمئن شوید که او شبها به موقع می خوابد.

6. یک محل عاری از تکنولوژی ایجاد کنید
زمانی را در روز به دور هم جمع شدن اختصاص دهید، بدون تلفن ، بدون تبلت . بچه ها باید یادبگیرند که توجه کردن به خانواده در اولویت اول قرار دارد، مهم نیست که منتظر تماس ضروری یا پیامک باشند.

7. خودتان هم به حرفهایی که میزنید عمل کنید
چقدر زمان برای تماشای تلویزیون ، تبلت یا تلفن صرف می کنید؟ فرزند شما برای توجیه رفتار خود ممکن است شما را الگوی خود بداند. کودکانی که در خانواده های طرفدار تکنولوژی زندگی می کنند ، معمولا مثل همان افراد رفتار می کنند. اما بچه هایی که در خانواده های دارای رفتارسالم در زمینه تکنولوژی هستند، نیز همان رفتارهای سالم را تقلید می کنند.

تکنولوژی تاثیر زیادی روی زندگی بچه ها دارد، اما در کنار آن باید راهنما و پشتیبانی به جا داشته باشند. بچه ها یاد می گیرند که چگونه بین دنیای مجازی و واقعی توازن برقرار کنند.

 کودک بودن گاهی اوقات بسیار ناامیدکننده می شود، به همین دلیل در اینجا از نحوه تقویت اعتماد به نفس صحبت کرده ایم. کودکان و بچه های پیش دبستانی می بینند که خواهر و برادرهای بزرگتر و والدین آنها هر کاری را به راحتی انجام می دهند و این شاید آنها را ناامید کند.

با در نظر گرفتن این مطلب که اعتماد به نفس از توانایی و مهارت در چیزی می آید، چند راه برای قویتر کردن فرزندانتان معرفی می کنیم که از طریق آنها می توانید حس ناامیدی و ناراحتی کودک از ناتوانی در انجام بعضی کارها را از بین ببرید.

1. بگذارید خودش کارهایش را انجام دهد.
گاهی پدر و مادر برایشان راحت نیست که دخالت نکنند و هنگامی که کودک در تلاش است کاری انجام دهد زود به کمک او می شتابند. گاهی از این که فرزندتان در انجام کاری وقت زیادی تلف می کند و نمی تواند فوراً آن را انجام دهد خسته می شوید. ولی باید اجازه دهید او این تجربه ها را پشت سر بگذارد و با کمک کردن به او در واقع به نفع او کاری نکرده اید. باید بگذارید او شانس یادگیری درس هایی در خصوص این کارها را داشته باشد و به او فرصت بدهید تا ببیند خودش چه کار می تواند بکند. این به او قدرت می دهد.

2. بگذارید تقلا کند.
پدر و مادرها دوست دارند موفقیت فرزندانشان را ببینند و اغلب برایشان سخت است که ببینند کودک در حال تقلا است. ولی باید در مقابل این وسوسه مقاومت کنید و به او کمک نکنید و بگذارید تلاشش را بکند. به او فرصت بدهید تا با مشکلات روبرو شود و آنها را خودش حل و فصل کند. به این فکر کنید که وقتی کودک به تلاش و چالش با مشکلات ادامه می دهد درس مهمی می گیرد و یاد می گیرد که نباید تسلیم شود و باید ناامیدی و ناراحتی را تحمل کند تا به هدفش برسد.

البته هیچکس نمی خواهد که فرزندش ناراحتش شود و این ناراحتی به او فشار بیاورد، ولی کمی ناامیدی هم باعث می شود که کودک مقاومت بیشتری داشته باشد. وقتی دیدید که لازم است مداخله کنید و به او کمک کنید، سعی کنید خودتان کاملاً کنترل را در دست نگیرید و فقط کمی راهنمایی اش کنید، مثلاً اگر در حال بازی با پازل است، کمک شما نباید حل کردن کامل پازل باشد، بلکه فقط باید او را راهنمایی کنید. وقتی برای موفقیت در هر کاری به فرزندتان کمک می کنید، در شرایط سخت و دشوار او احساس ناتوانی خواهد کرد.

3. از او کمک بخواهید.
برای بچه های 2 تا 4 ساله هیچ چیز مانند کمک خواستن از آنها، حس خوبی به آنها نمی دهد. به او بگویید: «میای به مامان کمک کنی؟ من نمی تونم این کارو انجام بدم.» به او کاری را بسپارید که واقعاً بتواند انجام دهد، مثلاً بگذارید دستمال سفره ها را روی میز بچیند.

4. برایش نقش بازی کنید.
مثلاً تظاهر کنید که در کاری مهارت ندارید و نمی توانید آن را انجام دهید و از او بخواهید که به شما کمک کند. مثلاً اگر پازل بازی می کنید، به او بگوئید که نمی دانید قطعات پازل باید کجا قرار گیرند و بگذارید که او مداخله کند و به بزرگسالی که ظاهراً پازل بلد نیست کمک کند. این به او کمک می کند که بفهمد می تواند کارهایی را انجام دهد که بزرگترها از انجام آن عاجزند.

بچه ها نه تنها می توانند مسئولیت پذیر باشند، بلکه این برای آنها بسیار مفید است. با این کارها می توانید باعث شوید که کودک حس کند یکی از اعضای مفید خانواده است و توانایی های او مهم هستند. این موجب کاهش ناامیدی کودک و افزایش مهارت و اعتماد به نفس او می شود.

پوشش مناسب والدین در حضور کودکان چگونه باید باشد؟ حد و مرز رعایت پوشش در حضور فرزندان چیست؟ آیا بین دختران و پسران در این باره تفاوتی هست؟ بی‌مبالاتی در روابط جنسی والدین چه اثرهایی بر روحیه کودکان دارد؟ چگونه باید عفت یا مراقبت جنسی را در حضور کودکان رعایت کرد؟ آیا اصلا نیازی به چنین مراقبتهایی هست؟ این‌ها از جمله پرسش‌هایی است که آگاهیهایی درباره آن را در ادامه این مطلب پیش رویتان نهاده‌ایم.

در دوران شیر خوارگی و خصوصاً نوزادی، کودک خود را از مادرش جدا نمی بیند. به نحوی که خود و مادر را موجود واحدی می بیند.کودک آن چنان خود را به مادر نزدیک می بیند که وقتی سینه مادر را می مکد احساس می کند، دارد مادرش را می خورد .

در دوران طفولیت، دیدن یا لمس کردن سینه مادر، پاسخ های مکیدن را در کودک پدید می آورد که می توان این خواسته را با شیر دادن به کودک، ارضا کرد .

اما در دوران کودکی (سه تا چهار سالگی به بعد) دیدن پدر یا مادر برهنه، بر انگیخته شدن و تحریک و میل جنسی کودک را سبب می شود که به هیچ وجه نمی توان در یک زمینه کودک را ارضا کرد .

متأسفانه بعضی از والدین، برهنگی را با تمدن اشتباه می گیرند و فکر می کنند که هر چه برهنه تر باشند متمدن تر هستند. در حضور فرزندان پسر و دختر خود به صورت عریان و نیمه عریان حاضر می شوند. برخی از آن ها فکر می کنند با این کار، حساسیت جنسی فرزندانشان کم خواهد شد و چشم فرزندشان از دیدن صحنه ها پر خواهد شد. در صورتی که 3 تا 4 سالگی، سن بیداری جنسی و تشکیل خاطرات در ذهن کودکان است و در 5 تا 7 سالگی، کودکان، وقتی با بدن برهنه والدین مواجه می شوند، کنجکاو می شوند که بدن آن ها چه ویژگی هایی دارد و همین ممکن است خطرآفرین و نگران کننده باشد .

میزان پوشش در خانواده های مختلف، با فرهنگ ها و اعتقادات مختلف، متفاوت است. رعایت پوشش مناسب بر اساس الگوهای اخلاقی و اسلامی در خانواده بسیار مهم و با ارزش است و ثبات و آرامش و امنیت در خانواده ایجاد می کند. پوشش مناسب نه تنها سبب آرامش والدین می شود، بلکه رشد طبیعی کودکان را نیز تضمین می کند. بر عکس، عریان و نیمه عریان بودن، پوشیدن لباس های تنگ و چسبان که اعضای بدن را به صورت برجسته نشان می دهد، در حضور فرزندان که به سن تمیز رسیده اند،خصوصاً فرزندان غیر هم جنس، می تواند بسته به سنین متفاوت آن ها، تبعات و اثرات منفی متفاوتی به جای بگذارد .

شایسته است والدین با نشان دادن حساسیت و رعایت پوشش مناسب در حضور کودکان و در ارتباط با غیرمحارم، کودکان را از 4 سالگی به بعد با محارم و غیرمحارم آشنا کنندو میزان پوشش مناسب و عدم تماس بدن با نامحرم را بوضوح برای کودکان توضیح دهند .

والدین برای سلامت جنسی فرزندانشان به نکات زیر توجه کنند
رعایت اصول اخلاقی جنسی در خانواده، نقش مهمی در سلامت جنسی کودکان دارد. علاوه بر پوشش مناسب که توضیح داده شد، والدین باید از رفتارهای زیر در حضور فرزندان، پرهیز کنند:

*پرهیز از دیدن فیلم های نامناسب جنسی که در آن زنان و مردان با پوشش های نامناسب، عریان و نیمه عریان، روابط و رفتارهای زننده، رقص های تحریک آمیز، معاشقه و روابط جنسی را به نمایش می گذارند .

*پرهیز والدین از شوخی های رکیک و زننده، ایماها، اشاره ها، کنایه های جنسی، لمس و در آغوش کشیدن هم دیگر که معنی جنسی بدهد .

*پرهیز از ناز و نوازش، بوسیدن و معاشقه با همدیگر در حضور فرزندان

*پرهیز از حرف ها، طنزها و فحش های رکیک جنسی ( چون کودکان ممکن است بعداً حرف ها را کلمه به کلمه معنی کنند و همین، سبب انگیزش و تحریک جنسی زودرس آن ها شود).

برخی والدین فقط به پوشش دختران حساسند و دختران را بیشتر از پسران می پوشانند و حساسیتی روی برهنگی پسران در سنین کودکی و حتی تا بلوغ ندارند که ممکن است باعث سرخوردگی جنسی دختران در بزرگسالی شود.

رعایت پوشش مناسب در خانواده کمک شایانی به رشد طبیعی جنسی کودکان و پیشگیری از انحرافات اخلاقی در نوجوانی و جوانی خواهد داشت.

رعایت نکات مهم هنگام رابطه زناشویی
گاهی والدین به علل مختلف، مثل نداشتن اتاق خواب مجزا، محدودیت فضای خانه، داشتن بچه زیاد و شلوغ بودن خانه و گاه اهمال کاری و سهل انگاری، نمی توانند شرایط و محیطی امن و آرام برای روابط زناشویی خود فراهم کنند .

برخی دیگر از والدین، کودکانشان را با عروسک اشتباه می گیرند و فکر می کنند، آن ها نه احساس دارند، نه می فهمند، نه می شنوند و نه می بینند. ولی کودکان نه کرند و نه کور. کودکان خیلی خوب احساس می کنند، خیلی خوب می فهمند، همه چیز را می بینند و خیلی خوب صداها را می شنوند و درک می کنند ،حتی اگر خواب باشند یا خود را به خواب زده باشند. هر چند کودکان دو ساله بیان خوبی ندارند و نمی توانند مسائل را توضیح بدهند ولی از حافظه ای قوی برخوردارند و همه مناظر، تصاویر و صداهای دور و بر خود را مثل یک دوربین و ضبط صوت، در ذهن و خیال خود ثبت می کنند.

کودکان که نزد والدین می خوابند یا کودکانی که به علت بی مبادلاتی والدین و باز بودن در اتاق خواب، شاهد روابط زناشویی آن ها شوند ،درباره روابط زناشویی پدر و مادر دچار ترس، نگرانی و اضطراب شدید می شوند، چرا که رابطه زناشویی را نوعی خشونت پدر علیه مادر تصور می کنند و فکر می کنند که پدر می خواهد با مادر دعوا کند یا آسیبی به او برساند.

والدینی که در حضور کودکان و فرزندان خود روابط زناشویی انجام می دهند، نه تنها در حق آن ها خیانت بلکه بزرگ ترین جنایت را مرتکب می شوند، چرا که باعث تحریک و بیدار شدن زودرس غریزه جنسی کودکان و عامل تباهی و انحراف اخلاقی آن ها در آینده می شوند.

قبل از اینکه به کودکانتان اجازه دهید که بدون نظارت شما به اینترنت متصل شوند، یک سری از قوانین باید تعیین شوند.

اینترنت می تواند مکانی گسترده برای کودکان باشد تا بیاموزند، سرگرم شوند، با دوستان مدرسه ای گپ بزنند، و با آسودگی خیال به مکاشفه بپردازند. اما درست همانند دنیای واقعی، وب هم می تواند برای کودکان خطرناک باشد. قبل از اینکه به کودکانتان اجازه دهید که بدون نظارت شما به اینترنت متصل شوند، یک سری از قوانین باید تعیین شوند.
 
اگر نمی دانید که از کجا آغاز کنید، در اینجا چندین ایده در مورد چیزهایی که باید با کودکانتان بحث کنید تا به آنها در مورد استفاده ایمن تر از اینترنت بیاموزید، آورده شده است:
 
1 - کودکانتان را تشویق کنید که تجارب اینترنتی خود را با شما سهیم شوند. همراه با کودکانتان از اینترنت لذت ببرید.
 
2 - به فرزندانتان بیاموزید که به غرایز خود اعتماد کنند. اگر در مورد چیزی احساس ناخوشایندی دارند، باید به شما درباره آن بگویند.
 
3 - اگر فرزندانتان به اتاق های گفتگو سر می زنند، از برنامه های پیام رسان فوری و بازی های ویدویی آنلاین استفاده می کنند، یا فعالیت های دیگری که به نامی برای مشخص کردن خودشان نیاز است، انجام می دهند، به آنها در انتخاب این نام کمک کنید و مطمئن شوید که این نام باعث افشاء هیچ اطلاعات شخصی درموردشان نمی شود.
 
4 - به فرزندانتان تأکید کنید که هرگز آدرستان، شماره تلفن یا سایر اطلاعات شخصی شامل جایی که به مدرسه می روند یا جایی که دوست دارند بازی کنند را ارسال نکنند.
 
5 - به کودکان بیاموزید که تفاوت بین درست و غلط در اینترنت همانی است که در دنیای واقعی وجود دارد.
 
6 - به کودکان بیاموزید که چگونه به دیگر استفاده کنندگان از اینترنت، احترام بگذارند. مطمئن شوید که آنها می دانند قواعد رفتار خوب فقط به دلیل اینکه پشت کامپیوتر هستند، تغییر نمی کند.
 
7 - به فرزندان تأکید کنید که به دارایی های دیگر کاربران احترام بگذارند. برایشان توضیح دهید که کپی های غیرقانونی از کارهای دیگران – مانند موسیقی، بازیهای تصویری و سایر برنامه ها- مانند دزدیدن آنان از یک فروشگاه است.
 
8 - به کودکان بگویید که هرگز نباید دوستان اینترنتی خود را شخصاً ملاقات کنند. توضیح دهید که دوستان اینترنتی ممکن است همانی که خود می گویند، نباشند.
 
9 - به کودکانتان بیاموزید که هرچه که می خوانند و می بینند، صحیح نیست. آنها را تشویق کنید که در مورد صحت مطالب اینترنت از شما سؤال کنند.
 
10 - فعالیت های اینترنتی کودکان خود را با نرم افزارهای پیشرفته کنترل کنید. کنترل های اینچنینی می توانند به شما در تصفیه کردن محتویات مضر، آگاهی از سایت هایی که کودکانتان سر می زنند و فهمیدن آنچه انجام می دهند، کمک کنند.