عشق یعنی نان ده واز دین مپرس....

عشق آمد خویش را گم کن عزیز

قوتت را قوت مردم کن عزیز

عشق یعنی خویشتن را گم کنی

عشق یعنی خویش را گندم کنی

عشق یعنی خویشتن را نان کنی

مهربانی را چنین ارزان کنی

عشق یعنی نان ده و از دین مپرس

در مقام بخشش از آئین مپرس

هرکسی او را خدایش جان دهد

آدمی باید که او را نان دهد

وقتی میشنوم کسی آه میکشد و می گوید:
زندگی سخت است!
وسوسه شوم از او بپرسم:
در مقایسه با چه؟