به جنگل سوخته خاطراتم قسم درخت یادت را تا ابد باغبان خواهم بود…
حرفهای دلم را هیچوقت کسی نفهمید فقط روزی مورچه ها خواهند فهمید روزی که در،زیرخاک گلویم را به تاراج میبرند…
شبیه کسی شده ام که پشت دود سیگارش با خود می گوید: باید تـَرکـــــ کنم! ســیگار را، خانــــه را، زندگـــی را، و باز پُــکــی دیگــــر می زند …
ﺩﯾﮕﻪ ﺩِﻟــﻢ ﻫَـــﻮﺍﯼِ دو ﻧﻔـــﺮﻩ ﻧﻤﯿﺨــﻮﺍﺩ
فَقَـــــــــــــــــط…
دِلَــــــــــــﻢ ﻣﯿﺨـــﻮﺍﺩ•••
ﯾِڪـــــــــﯽ ﻫَــﻮﺍﯼ ﺩﻟﻤـــــــــــــــــو
ﺩﺍﺷﺘــــﻪ ﺑﺎﺷــﻪ…
•••همین…
میشنوی؟؟ دیگر صدای نفسم نمی آید، به دار کشیده مرا بغض نبودنت…
ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ…
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﯼ ﺗﻠﻪ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ…
ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻤﯿﺮﺩ؟؟
ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﻪ؟؟؟
ﯾﺎ…
ﺳﯿﺮ ﻭ ﺍﺳﯿﺮ؟؟؟
ب من اجازه چاپ نمی دهند؟ میگویند داستانت قابل باورنیست …اما من فقط خاطراتم رانوشتم.
دیر باریدی باران!
دیر . . .
من مدتهاست ،
در حجم نبودن کسی خشکیده ام!
خُــــــــــــدا…
دِلــــــو بــــــه بـــعــــــضـــیــــــا دادهـــ واســـه بَـــســـتـــن…
بــــــه بـــعـــضــــــیـــا دادهـــ واســــــه کَــــــنــــــدن…
دفتر شعرها یم را سفید میگذارم…
بی تو بودن نوشتن ندارد…
درد دارد…