دوست داشتن تو...

شوخی زیبایی بود که خداوند با قلب من کرد  !!!

زیبا بود امـــــا...شوخی بود !!!

حالا...تو بی تقصیری  !!!

خدای تو هم بی تقصیر است  !!!

من تاوان اشتباه خود را پس میدهم... !!!

تمام این تنهایی...تاوان جدی گرفتن آن شوخی است... 

هی روزگار...!

من بدرک...!

خودت خسته نشدی از دیدن درد کشیدن من؟! 

♥ وقتی میشی نیاز من اگه نباشی پیش من ♥

اشکای چشمامو ببین که میریزه به پای تو

بازم که بی قرارمو دلواپس نگاه تو

تموم هستی منی بمون همیشه پیش من

اگه شدم عاشق تو  نزار که بی تاب بمونم

لالایی شبام تویی نزار که بی خواب بمونم

دارم برات شعر می خونم شاید به یادم بمونی

فقط یه چیز ازت میخوام همیشه عاشق بمونی

دوست دارم خیلی کمه ولی جز این چیزی نبود

♥ واژه ها رو ولش کنیم عشقمو از چشام بخون ♥

♥ در گذرگاه زمان ... خیمه شب بازی دهر ♥

با همه تلخی و شیرینی خود میگذرد

عشقها می میرند

رنگها رنگ دگر میگیرند

و فقط خاطره هاست...

♥  که چه شیرین و چه تلخ... دست نخورده بجا می ماند ♥

از آن زمان که آرزو چو نقش از سراب شد

تمام جستجوی دل سوال بی جواب شد

************

نرفته کام تشنه ای به جستجوی چشمه ها

خطوط نقش زندگی چو نقشه ای بر آب شد

ابری به پهنای زمین در من فرود اید

اگر آن اشک سیل آسا...ره پنهانی دل را به سوی دیده بگشاید :

لهیب درد خاموش مرا تسکین نخواهد داد

غم تلخ مرا از خاطرم بیرون نخواهد برد

من از داروی شور اشک در شب های بیداری

چه امیدی به غیر از این توانم داشت

که درد تازه ای بر دردهای من نیفزاد

چنان گمگشته در خویشم که هیچم رهنمایی نیست

چنان برکنده از خاکم که از من نقش پایی نیست

کجایی ای دیار دور...ای گهواره دیرین

که از نو تن به آغوشت سپارم در دل شب ها

به لالایی نسیمت کودک آسا دیده بربندم

به فریاد خروست دیده بردارم ز کوکب ها

دیار دور من ای خاک بی همتای یزدانی

خیالت در سر "زردشت"و مهرت در دل "مانی"

تو را ویران نخواهد ساخت فرمان تبهکار

تو را ویران نخواهد ساخت آتش های شیطانی

اگر من تلخ میگریم چه غم...زیرا تو میخندی

اگر من زود می میرم چه غم...زیرا تو می مانی

بمان...! تا دوست یا دشمن...تو را همواره بستاید.

                                                                                                                                         " نادر نادرپور "

کافیــــــــــــــــــــست دلـــــــــــــــــت جایی گیر باشـــــــــــــــــــد

.

.

تمــــــــــــام زندگیـــــــــت نخ کــــــــــــــش میشود

باران میبارید...

کودک نگاهی به سوراخ چکمه اش انداخت...!

لبخندی زد...سرش را رو به اسمان کرد و گفت :

                              "  خدایا ناراحت نباش امروز میدوزمش "

پرستوی فراری از بهارم

یک امشب میهمان این دیارم

چو ماه از پشت خرمن ها برآید...

به دیدارم بیا چشم انتظارم

به من گفتی که دل دریاکن ای دوست

دلم دریا شد و دادم به دستت

مکش دریا به خون پروا کن ای دوست

تن از خورشید پر کن ورنه این شب

بیآلاید همه پیچ و خمت را

تن بیشه پر از مهتابه امشب

پلنگ کوهها در خوابه امشب

به هر شاخی دلی سامان گرفته

دل من در تنم بی تابه امشب

کنار چشمه ای بودیم درخواب

تو با جامی ربودی ماه از آب

چو نوشیدم از آن جام گوارا

             تو نیلوفر شدی ... من اشک مهتاب

                                                              " سیاوش کسرایی "

همچو نی میـــــــــنالم از ســــــــودای دل

آتشــــــــی در ســــــــینه دارم جــــای دل

من کــــــــه با هر داغ ناپیــــــــدای دل

همچو موجــــــــم یک نفس آرام نیســــــت

بس که طوفـــــــانزا بود دریـــــــــای دل

دل اگــــــــر از من گــــــریزد وای من

غم اگـــــــــر از دل گــــــــــریزد وای دل

ما ز رســــــــــوایی بلند آوازه ایــــم

نامــــــــور شد هرکــــــــــه شد رســــــوای دل

خانه ی مــــــــور است و منزلـــــــــــگاه بوم

آســـــــــمان با همــــــــــــت والای دل

گنج عاشــــــــق گوهــــــــر یکتــــای دل

درمیان اشـــــــــک نومیدی رهـــــــــی

خنــــــــدم از امیدواریـــــهای دل

خــــــــــــــــــــــــداونـــــــــــدا...

نه آنقــــــــــــــــــــدر پاکم که کمـــــــــکم کنی

و نه آنقــــــــــــــدر بدم کـــــه رهایم کنی

میــــــــــان این دو گم شده ام

هم خود و هم تو را آزار میــــــــــدهم

هرچه تلاش کـــــردم نتوانســــــــــتم آنی شوم کـــــــــه تو میخواهــــی

و هرگـــــــز دوســــــــــــت ندارم آنی شوم که رهــــــــایم کنی

خـــــــــــــــــــــــــــدایا...

دستــــــم به آســــــــــــــمانت نمی رسد...

امــــا تو کــــه دستت به زمیــــــــــــن می رسد...

بلــــــــــــــــــــــــندم کن خــــــــــــدا !!!

بی رحمانه ترین خیــــــــــــــانت این اســــــــــــت

که وارد زندگـــــــــــــــــــی کســــــــــــــــــــی شوی !

وابســـــــــــــته اش کنی !

و بعد از مـــــــــــــدتی !

آنقدر زندگیش را خـــــــــــــــــالی کنی که یـــــــــک عمر با خــــــــــــــــــــاطراتت بمیـــــــــــرد...

خواستم پاره گریبان کنم از غمت

دستم از ضعف...

دریغا...

به گریبان نرسید...

بی وفایی کن وفایت میکنند

باوفا باشی خیانت میکنند

مهربانی گرچه آیینی خوش است

مهربان باشی رهایت میکنند

**من آنقدر خواستمت که نخواستنت را ندیدم**

**تو آنقدر نخواستی که هیچ چیز از من ندیدی**

مثل قالی نیمه تمام

به دارم کشیده ای...!

.

.

.

یا ببافم...

.

.

یا بشکافم...!!

اول و آخر که به پای تو می افتم...

بی قرار تو ام و در دل تنگم گله هاست

آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

مثل رخ مهتاب که افتاد در آب

دردلم هستی و بین منو تو فاصله هاست

بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است

مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

باز میپرسمت از مسئله و دوری عشق

و سکوت تو جواب همه ی مسئله هاست

چه غریب ماندی ای دل...

نه غمی نه غمگساری...

نه به انتظار یاری...

نه زیار انتظاری...

غم اگر به کوه گویم... بگریزد و بریزد

که دگر به این گرانی...

نتوان کشید باری

میروی آن دل مسکین مرا برگردان

شب بارانیه غمگین مرا برگردان

هرچه بردید زجان و دل من حرفی نیست

لااقل آن من پیشین مرا برگردان

شبیه برگ پاییزی...پس از تو قسمت بادم

خداحافظ ولی هرگز...نخواهی رفت تو از یادم

خداحافظ و این یعنی...در اندوه تو میمیرم

در این تنهایی مطلق...که می بندد به زنجیرم

و بی تو لحظه ای حتی...دلم طاقت نمی آرد

و برف ناامیدی  برسرم یکریز میبارد

چگونه بگذرم از عشق؟؟؟

از دلبستگی هایم؟؟؟

چگونه میروی با اینکه میدانی چه تنهایم؟؟؟

خداحافظ تو ای همپای شبهای غزل خوانی

خداحافظ به پایان آمد این دیدار پنهانی

خداحافظ...بدون تو گمان کردی که میمانم؟؟؟

خداحافظ...بدون من یقین داری که میمانی؟؟؟

دلبستگیت در دل من ریشه دوانید

نفرین به جدایی که براین عشق تبر زد

تا دفن کنم خاطره ها را شده ام دفن

گیرم که بمیرم پس از این مرحله شاید

چهارشنبه ششم فروردین 1393

تنهایـــــــــی

+ 0:46 || احمد تنها

2Ͻoɱɱɘηϯ

چهارشنبه ششم فروردین 1393

تنهایـــــــــی

+ 0:43 || احمد تنها

Ͻoɱɱɘηϯ

عاشقم نیستی لطفی بکن نفرت بورز

بی تفاوت بودنت هرلحظه آبم میکند...

هرآهنگی که گوش میدهم...

به هر زبانی که باشد

بغضم را میشکند

نمی دانم...

بغضم به چند زبان زنده دنیا مسلط است...

شب شکست...

پیمان شکست...

عهدی شکست...

قلبی شکست...

از شکست هر شکستی بر دلم آهی نشست...

مرگ من روزی فرا خواهد رسید در بهاری روشن از امواج نور

در زمستانی غبار الود و دور...یا خزانی خالی از فریاد و شور

خاک میخواند مرا هردم به خویش

می رسند از ره که در خاکم کنند

آه شاید عاشقانم نیمه شب...گل به روی گور غمناکم نهند

حرفی نزنی طاقت جنجال ندارم

بدجور شکسته است دلم حال ندارم

درهای قفس باز و دلم عاشق پرواز

از حس پریدن پرم و بال ندارم

یادتان باشد وقتی خورشید میدرخشد...

هرکسی میتواند دوستتان داشته باشد

در طوفان است که متوجه میشوید...

چه کسی واقعا به شما علاقه دارد

از مرگ ماهی میترسم...

وگرنه درد دلم را به دریا میگفتم...

                                                                                                                    فقط دریا دلش آبی تر از من بود

و من از دریا...دلم دریا

فقط این را ندانستم

چرا گشتم چنین تنهاتر از تنها

به هر آبی شدم آتش

به هر آتش شدم آبی

به هر آبی شدم ماهی

به هر ماهی شدم دامی

و تو این را ندانستی

چرا گشتم چنین عاصی

چرا مهتاب شد سنگ صبورم

چرا بستند پرهای غرورم

چرا ایینه ها را خاک کردند

مرا از رنگ شب سیراب کردند

** سایه ام امشب ز تنهایی مرا همراه نیست **

** گر در این خلوت بمیرم هیچکس آگاه نیست **

** من در این دنیا به جز سایه ندارم همدمی **

** این رفیق نیمه راهم گاه هست گاه نیست **

عشقهایت را مثل کانال تلویزیون عوض میکنی...

و افتخار میکنی...

که عشق برایت این چنین است!

و من میخندم...

به برنامه هایت که هیچکدام...

ارزش دیدن ندارند...

زبان هیچ استخوانی ندارد...

اما آنقدر قوی هست که بتواند قلبی را بشکند و چشمی را بارانی کند...

مراقب حرفهایتان باشید...

زن نیــــــستم اگر زنانه پای عشقم نایستم!

من از قبیله ی زلیخا آمده ام...

آنقدر عشــــقت را جار میـــــــــزنم که خدا هم برایم کف بزند...

فرقـی نمی کند...

فرشته باشی یا آدم...

یوسف باشی یا سلیـــــمان

قالیچـــــه ی دل من بدون رمـــز نام تو پرواز نمی کــــند

زنـــــانـــــــــــــه پای عشقم می ایستم

مـــــــــــــردانــــــــــانه دوستم بدار

گرگ ها همیشه زوزه نمیکشند

گاهی هم میگویند:

           " دوستت دارم "

و زودتر از آنکه بفهمی بره ای بیش نیستی...

میدرند خاطراتت را...

                    و تو میمانی و تنی که بوی گرگ میدهد

تو درمن آن تـــــــــب گرمی که آبم میکــــــــند کم کم

نگاهت تیــــــــز چون مســــــتی خرابم میکند کم کم

منم آن کـــــــهنه دیواری به جـــــــــــا مانده از قلعه های ســـــــــــنگ

کـه باد و آفتـــــاب آخر خرابــــــــم میکـــــــند کم کم

بگذار سربه سینه من تا بگویمت اندوه چیست!

عشق کدام است!

غم کجاست!

بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان...

عمریست در هوای تو از آشیان جداست

• در من... غم بیهودگی ها میزند موج
• در تو ...غروری از توان من فزون تر
• در من نیازی میکشد پیوسته فریاد
• در تو گریزی می گشاید هر زمان پر
• ای کاش در من آرزویت جان نمی یافت
• ای کاش دست روز و شب با تاروپودش...
• از هر فریبی رشته ی عمرم نمی بافت
• اندیشه ی روزوشبم پیوسته این است
• من برتو بستم دل!!!
• دریغ از دل که بستم...در پای بت هایی که باید میشکستم
• در من غم بیهودگی ها می زند موج
• در تو غروری از توان من فزون تر...
• 

منتظر لحظه دیدار تو هستم

سهل است که بگویم که گرفتار تو هستم

هرچند که دور از منی و من ز تو دورم

برجان تو سوگند که به یاد تو هستم

آنان که زندگی را بستری از گلهای سرخ میدانند...

همیشه از خوارهای آن شکایت میکنند...

غافل از اینکه هر خوار پله ایست برای به دست آوردن یک گل سرخ