در هر جغرافيايي كه هستي

جهت ها تقاوتي ندارند

تمام دامنه هاي دلم

به سمتِ توست...

بقیه در ادامه

آنان که زندگی را بستری از گلهای سرخ میدانند...

همیشه از خوارهای آن شکایت میکنند...

غافل از اینکه هر خوار پله ایست برای به دست آوردن یک گل سرخ

• خدایا بشکن این آیینه ها را...
• که من از دیدن آیینه سیرم...
• مرا روی خوشی از زندگی نیست...
• ولی از زنده ماندن نا گزیرم
• از آن روزی که دانستم سخن چیست...
• همه گفتند : این دختر چه زشت است...
• کدامین مرد او را می پسندد؟؟؟دریغا دختری بی سرنوشت است...
• چو در آیینه بینم روی خود را...درآید از درم غم با سپاهی
• سیه روزی نصیبم کردی اما...
• نبخشیدی مرا چشم سیاهی...
• به هرجا پا نهم از شومی بخت...نگاه دلنوازی سوی من نیست
• از این دلها که بخشیدی به مردم...یکی در حلقه ی گیسوی من نیست
• مرا دل هست...اما دلبری نیست
• تنم دادی ولی جانم ندادی
• به من حال پریشان دادی اما... سرزلف پریشانم ندادی
• به هرجا ماهرویان رخ نمودند...نبردم توشه ای جز شرمساری
• خزیدم گوشه ای سر در گریبان...به درگاه تو نالیدم به زاری
• چو رخ پوشم ز بزم خوب رویان...همه گویند : او مردم گریز است
• نمی دانند زین درد گران بار...فضای سینه ی من ناله خیز است
• به هر جا همگنانم حلقه بستند...نگینش دختری ناز آفرین بود
• ز شرم روی نازیبا درآن جمع...سر من لحظه ها بر آستین بود
• چو مادر بیندم در خلوت غم...ز راه مهربانی مینوازد
• ولی چشم غم آلودش گواه است...که در اندوه دختر می گدازد
• به نام آفرینش جغد کورم...که در ویرانه هم نا آشنایم
• نه آهنگی مرا ...تا نغمه خوانم
• نه روشن دیده ای... تا پرگشایم
• خدایا بشکن این ایینه ها را...که من از دیدن آیینه سیرم
• مرا روی خوشی از زندگی نیست...ولی از زنده ماندن نا گزیرم
• خـــــــــــــــداوندا !
• خطا گفتم ببخشای...تو بر من سینه ای بی کینه دادی
• مرا همراه روی ناخوشایند...دلی روشن تر از ایینه دادی
• مرا صورت پرســـــــــــتان خوار دانند
• ولی سیرت پرســــــــتان می ستایند
• به بزم پاک جانان چون نهم پـــــای...در دل را به رویم میگشایند
• میان سیـــــــــــرت و صـــــــــــــورت خــــــــــــــدایــــــــــا !
• دل زیبا به از رخسار زیـــــــــباست
• به پاس سیــــــــــــرت زیبا...کریمـا !
• دلـــــم بر زشـــــــــــــــتی صـــــــــــورت شکیــــــــــــباست

*** کسی دیگر نمیکوبد در این خانه ی متروک و ویران را ***

*** کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم ***

*** و من چون شمع میسوزم و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند ***

*** و من گریان و نالانم و من تنهای تنهایم ***

*** درون کلبه ی خاموش خویش اما... ***

*** کسی حال من غمگین نمیپرسد ***

*** و من دریای پر اشکم که طوفانی به دل دارم ***

*** درون سینه ی پر جوش خویش اما... ***

*** کسی حال من تنــــــــــــــها نمیپرسد ***

*** و من چون تک درخت زرد پاییزم ***

*** که هردم با نسیمی میشود برگی جدا از او ***

*** و دیـــــــــــــــگر هیــــــــــــچ از من نمیـــــــــــــــــماند ***

• عادت ندارم درد دلم را به همه کس بگویم...
• پس خاکش میکنم زیر چهره ی خندانم...
• تا همه فکر کنند...نه دردی دارم...
• و نه قلبی
  
  
  

• یکی همدرد خود در وسعت دنیا نمیبینم...
• غریقی رو به مرگم ساحل دریا نمیبینم...
• همه عاشق نما...اما به بعد از عشق و سرمستی...
• کسی با چشم تر در بستر غم ها نمیبینم...
• تو شمع محفل دلدار خود هستی و من شادم...
• تو را چون خود غمین و ...خسته و...تنها نمیبینم...
• مده پندم که این دنیا زمان شاد هم دارد...
• که بی تو روزهای شاد در دنیا نمیبینم...
• مده امید بهر
  
  ساعتی دیدار فردا را...که من میمیرم و دانم که فردا را نمیبینم
  

چــــــه مــــــــعــــــــادلــــ ــــه ی نــــــــا بــــــــرابــــــــری ؛

من برای دیدنت چشم هایم را میبنــدم و تو برای ندیدنــم !