*** کسی دیگر نمیکوبد در این خانه ی متروک و ویران را ***
*** کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم ***
*** و من چون شمع میسوزم و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند ***
*** و من گریان و نالانم و من تنهای تنهایم ***
*** درون کلبه ی خاموش خویش اما... ***
*** کسی حال من غمگین نمیپرسد ***
*** و من دریای پر اشکم که طوفانی به دل دارم ***
*** درون سینه ی پر جوش خویش اما... ***
*** کسی حال من تنــــــــــــــها نمیپرسد ***
*** و من چون تک درخت زرد پاییزم ***
*** که هردم با نسیمی میشود برگی جدا از او ***
*** و دیـــــــــــــــگر هیــــــــــــچ از من نمیـــــــــــــــــماند ***